BTS-antenne-eigenaren gaan nu de derde golf van telecommunicatie in met de aanwezigheid van Telecom Infrastructure Partners. Deze verandering is tot stand gekomen door investeringsmogelijkheden op basis van een langetermijn BTS-antenneleaseovereenkomst.

De moderne maatschappij lijkt altijd enigszins geobsedeerd te zijn door technologie. Maar geen enkel apparaat heeft zo’n grote impact op de wereld gehad als de mobiele telefoon en de opkomende technologieën voor informatieoverdracht.

Tegenwoordig gebruikt de gemiddelde persoon zijn telefoon maar liefst 2.617 keer per dag. Wereldwijd hebben meer mensen toegang tot een mobiele telefoon dan tot een toilet. In een gemiddeld jaar besteden we iets minder dan 800 uur op onze mobiele telefoon (dat is meer dan een hele maand!). Met deze aantallen die groeien, is het geen wonder dat de laatste tien jaar het ‘decennium van de smartphone’ worden genoemd.

De ontwikkeling van mobiele telefoons was mogelijk dankzij de parallelle vooruitgang van mobiele technologieën en telecommunicatie-infrastructuur. Begin jaren 80 maakten de eerste analoge netwerken, zoals NMT en AMPS, het mogelijk om onderweg te bellen. In de jaren 90 werd GSM-technologie geïntroduceerd, die een revolutie teweegbracht in mobiele communicatie, door niet alleen te bellen, maar ook de mogelijkheid om tekstberichten (SMS) te versturen. De daaropvolgende decennia brachten 3G-, 4G- en nu 5G-technologieën, die het gebruik van supersnel mobiel internet, videostreaming en de ontwikkeling van applicaties en diensten op ongekende schaal mogelijk maakten.

Vroeger werden mobiele telefoons alleen gebruikt om onderweg andere mensen te bellen. Toen kwam de mogelijkheid om tekstberichten naar andere mobiele telefoons te sturen. Tegenwoordig kunnen mobiele telefoons letterlijk alles. Van het betalen van maaltijden tot het monitoren van slaapgewoonten, de smartphones van vandaag kennen bijna geen grenzen.

Dat is niet het enige dat is veranderd sinds de eerste mobiele telefoon in de verkoop ging. Denk je dat de iPhone duur is? Nou, de eerste mobiele telefoons kostten maar liefst $ 4.000 per stuk! De toenemende vraag naar mobiele telefoons heeft geleid tot snelle technologische vooruitgang, wat heeft geleid tot dalende prijzen (tot de laatste paar jaar, toen de prijzen weer omhoog schoten).

De rol van telecommunicatie-infrastructuur, die moest voldoen aan de groeiende eisen van gebruikers, mag niet worden vergeten. Mobiele netwerkoperators investeerden miljarden dollars in de ontwikkeling en modernisering van infrastructuur, bouwden nieuwe telecommunicatietorens, ontwikkelden glasvezelnetwerken en implementeerden moderne datatransmissietechnologieën. Als gevolg hiervan kunnen moderne mobiele netwerken miljarden apparaten tegelijkertijd verwerken, terwijl ze een hoge servicekwaliteit garanderen. Het eerste openbare gesprek vanaf een mobiele telefoon vond plaats tien jaar voordat een dergelijk apparaat op de markt werd gebracht. Martin Cooper, een senior engineer bij Motorola, schreef geschiedenis door een concurrerend telecommunicatiebedrijf te bellen en het te laten weten dat hij op een mobiele telefoon sprak. Hiervoor gebruikte hij een prototype van het DynaTAC-model – de eerste draagbare mobiele telefoon, die tien jaar later in de verkoop ging.

Het is de moeite waard om op te merken dat mobiele telefoons technisch gezien al bestonden voordat dat gebeurde. Hun ontwikkeling dateert uit 1908, toen er een patent werd uitgegeven voor een «draadloze telefoon» in Kentucky. Deze apparaten leken echter meer op portofoons dan op moderne mobiele telefoons.

De techwereld richt zich vandaag de dag misschien op koptelefoonaansluitingen en draadloos opladen, maar mobiele telefoons waren vroeger veel eenvoudiger. Zelfs in hun begindagen werden ze beschouwd als geavanceerde apparaten met enorme mogelijkheden waarmee meer mensen dan ooit tevoren verbinding konden maken.

In de jaren 90 en 2000 domineerde Nokia de markt voor mobiele telefoons. Elk apparaat van deze fabrikant paste perfect bij de smaak van de consument. Al in 1987 verscheen de Nokia Mobira Talkman in de film «Lethal Weapon», waarmee het een symbool werd van de moderne technologie van die tijd.

Laten we onze reis door de kennis over telecommunicatie beginnen met wat nostalgische informatie voor sommigen, namelijk de inmiddels iconische apparaten waarmee het allemaal begon:

Basisstation  , ook bekend als BTS (Base Transceiver Station), is een belangrijk apparaat in draadloze communicatiesystemen zoals GSM. Uitgerust met een elektromagnetische golfantenne, vaak geplaatst op een hoge mast, maakt het basisstation communicatie mogelijk tussen mobiele terminals (zoals mobiele telefoons of pagers) en het vaste deel van het digitale telecommunicatienetwerk.

GSM  (Global System for Mobile Communications, oorspronkelijk Groupe Spécial Mobile) is de populairste mobiele telefoniestandaard ter wereld. Netwerken die op dit systeem zijn gebaseerd, bieden diensten aan die verband houden met de transmissie van spraak, data (inclusief internettoegang) en berichten in tekst- of multimediavorm.

Een van de belangrijkste voordelen van GSM is de mogelijkheid van internationale roaming, waardoor de abonnee de telefoon in de meeste landen ter wereld kan gebruiken zonder dat hij aparte contracten met elke operator hoeft te ondertekenen. Momenteel worden diensten op basis van GSM-technologie geleverd door meer dan 700 operators in meer dan 200 landen en afhankelijke gebieden.

GSM-diensten kunnen worden geleverd op basis van een abonnement of prepaid, waardoor het aantal potentiële gebruikers toeneemt.

De geschiedenis van de ontwikkeling van de GSM-standaard begon met een Europees initiatief om één mobiele telefoniestandaard te creëren voor de 12 EEG-leden. In 1982 werd de Groupe Spécial Mobile (GSM) opgericht binnen CEPT om de 900 MHz-standaard te ontwikkelen, en in 1984 keurde de Europese Commissie het project goed. De eerste GSM 900 Fase 1-specificatie werd gepubliceerd in 1988, en in 1989 nam ETSI het werk aan de standaard over.

De Fase I-specificaties werden in 1990 afgerond, waardoor de productie van apparatuur en de aanleg van het netwerk konden beginnen. In hetzelfde jaar begon het werk aan de Fase II-specificaties, die de GSM 1800 MHz (DCS)-standaard en SMS, fax en datatransmissie omvatten. De eerste oproep met behulp van deze standaard werd in 1991 gedaan op het Finse Radiolinja-netwerk en een jaar later begonnen de commerciële diensten.

De Fase 2-specificaties werden in 1995 voltooid. ETSI bleef de standaard ontwikkelen als Fase 2+, met toevoeging van High Speed ​​​​Circuit Switched Data en CAMEL-technologieën. In 1997 werd GPRS toegevoegd en begon het werk aan EDGE, met de publicatie van Release 96, 97 en 98. Met verschillende versies van het systeem aangepast aan de frequentiebereiken die beschikbaar waren op verschillende continenten, werd GSM een wereldwijde standaard. In december 1998 werd 3GPP gevormd, waarmee het werk aan UMTS werd geharmoniseerd. ETSI droeg zijn werk aan GSM over aan 3GPP, dat de UMTS- en GSM-specificaties ontwikkelt.

In 2010 domineerde GSM als het populairste mobiele telefoonsysteem ter wereld, dat 78% van de gesprekken afhandelde. Ondanks de ontwikkeling van nieuwe technologieën blijven operators GSM-netwerken moderniseren om te voldoen aan de groeiende vraag van gebruikers, door ze te integreren met UMTS- en LTE-systemen. Toonaangevende GSM-operators zijn onder andere China Mobile, Vodafone en Telefónica, terwijl infrastructuurproviders onder andere Ericsson, Huawei, ZTE en Nokia Networks zijn. In Polen werd het GSM-netwerk in 1995 opgericht en werden de diensten in 1996 gelanceerd. Momenteel zijn de vier belangrijkste operators T-Mobile, Plus, Orange en Play.

Het GSM-systeem biedt een verscheidenheid aan diensten, waaronder spraakoproepen, gegevensoverdracht en tekst- (SMS) en multimediaberichten (MMS). GSM biedt ook verschillende beveiligingsdiensten, zoals abonneeauthenticiteit en vertrouwelijkheid van spraak- en gegevensoverdracht. GSM-standaarden zijn er in verschillende hoofdversies, die verschillen in radioband en celgrootte: GSM 400, GSM 850, GSM 900, GSM 1800 en GSM 1900. In Europa en andere regio’s van de wereld domineert GSM 900/1800, terwijl in Amerika GSM 850 en GSM 1900 voornamelijk worden gebruikt. GSM is niet alleen de basis van moderne mobiele telefonie, maar ook een technologie die zich blijft ontwikkelen en zich blijft aanpassen aan nieuwe behoeften en uitdagingen in de telecommunicatiemarkt.

Eén basisstation kan één of meer cellen van een telecommunicatienetwerk bestrijken. De terminal van de gebruiker gebruikt het basisstation waarvan het signaal op een bepaald moment het sterkst is. Indien nodig vindt er een automatische verandering van station plaats, handover genoemd, d.w.z. het overschakelen van de radioverbinding naar een ander basisstation.

Het bereik van een cel  (d.w.z. het gebied waar één basisstation actief is) in het GSM-netwerk is maximaal ongeveer 35 km. Voor hogere frequenties (1800/1900 MHz) is het bereik echter kleiner en bedraagt ​​het ongeveer 8 km. Het bereik kan worden vergroot tot 120 km, maar dit gaat ten koste van het aantal gesprekken dat tegelijkertijd kan worden afgehandeld. Dergelijke oplossingen worden gebruikt in grote, dunbevolkte gebieden, met name met behulp van GSM 400-technologie, die minder energie nodig heeft om over lange afstanden te verzenden. Vergelijkbare oplossingen zijn beschikbaar voor GSM 900.

Radiotransmissie in GSM vindt plaats in smalle banden van 200 kHz breedte, die in paren zijn verdeeld – één band wordt gebruikt om te verzenden van het basisstation naar de telefoon (downlink), en de andere in de tegenovergestelde richting (uplink). Binnen één band gebruiken veel gebruikers afwisselend tijdslots die aan hen zijn toegewezen, die 577 microseconden duren. Elk tijdslot is toegewezen aan één gebruiker, wat interferentie voorkomt.

Wanneer een telefoon een gesprek start, wijst de Base Station Controller er een tijdslot aan toe. De telefoon gebruikt dit slot tot het einde van het gesprek. Er kunnen maximaal 8 gesprekken tegelijk op één frequentie worden gevoerd (in volledige kwaliteit) of maximaal 16 gesprekken (in verminderde kwaliteit). In het geval van gegevensoverdracht (GPRS/EDGE) kan de telefoon meer tijdslots ontvangen, die dynamisch worden toegewezen tijdens de gegevensoverdracht.

Wanneer er veel verkeer is, kan de operator meer dan één paar 200 kHz-frequenties gebruiken. Vanwege interferentie moeten de frequenties in aangrenzende cellen verschillend zijn. In de praktijk worden er meestal één tot vier frequentieparen in één cel gebruikt. In elke cel wordt één tijdslot toegewezen aan het informatiekanaal (BCCH) en één of twee aan het controlekanaal (SDCCH).

Toegang tot het GSM-netwerk wordt geboden door basisstations (BTS), die bestaan ​​uit TRX-modules die zijn toegewezen aan sectoren. Een typisch basisstation heeft drie sectoren, wat zorgt voor signaaldekking van het gebied rond het station. Enkele tientallen of enkele honderden basisstations zijn verbonden met de Base Station Controller (BSC), die de toewijzing van frequenties en tijdslots voor telefoons beheert. In verdere secties, bijvoorbeeld naar het hoofdkantoor, kan het signaal van de BTS worden verzonden met behulp van glasvezels of radioverbindingen.

• Glasvezel  is een moderne technologie voor het verzenden van gegevens met behulp van lichtgolven, die snelheden tot meerdere terabits per seconde bereiken. In tegenstelling tot koperkabels zijn glasvezels bestand tegen elektromagnetische interferentie en weersomstandigheden, wat zorgt voor een stabiele verbinding. FTTH (Fiber To The Home) levert internet rechtstreeks aan huizen en bedrijven. In Polen ontwikkelt het glasvezelnetwerk zich dynamisch, waardoor de beschikbaarheid van snel internet toeneemt. Glasvezel bestaat uit een dunne glazen kern die licht geleidt, omgeven door een polymeermantel en een Kevlar-laag. Het werkt op het principe van totale interne reflectie, wat gegevensoverdracht zonder kwaliteitsverlies mogelijk maakt. Glasvezels worden gebruikt in telecommunicatie, geneeskunde, defensie en televisie, en in huishoudens bieden ze snel en stabiel internet, cruciaal voor online gamers en mensen die op afstand werken.
• Radiolink  is een draadloos systeem dat radiogolven gebruikt om analoge of digitale signalen op een point-to-point basis te verzenden. Het kan bandbreedte bieden van een paar Mbit/s tot meerdere Gbit/s, afhankelijk van de frequentie (7 GHz tot 66 GHz). De installatie is sneller en goedkoper dan glasvezel, en duurt vaak slechts 2-3 maanden. Radiolinks zijn flexibel en kunnen op verschillende frequenties werken, hoewel hogere frequenties een korter bereik hebben en gevoelig zijn voor weersinvloeden. Ze zijn een goed alternatief voor glasvezel als de installatie ervan moeilijk of onmogelijk is, maar ze bieden een lagere verbindingskwaliteit en betrouwbaarheid. De keuze tussen radiolink en glasvezel hangt af van de specifieke behoeften en beschikbare middelen.

Wat is een BTS-antenne?

Een metalen structuur die elektromagnetische radiogolven opvangt en/of uitzendt. Antennes zijn er in vele vormen en maten. Dit zijn de soorten antennes die in GSM-systemen worden gebruikt:

Directionele antennes  zijn ontworpen om een ​​signaal in een specifieke richting te focussen, waardoor de signaalsterkte en het bereik in die richting toenemen en in andere richtingen afnemen. Ze zijn ideaal voor langeafstandscommunicatie tussen twee punten.

Omnidirectionele antennes  stralen signalen gelijkmatig uit in alle richtingen in het horizontale vlak, waardoor ze ideaal zijn voor brede dekking over een lokaal gebied. Ze worden vaak gebruikt in situaties waarin een signaal in meerdere richtingen tegelijk moet worden verzonden.

Sectorantennes  zijn een type directionele antenne die is ontworpen om een ​​specifieke sector van een cirkel te bestrijken, meestal tussen 60 en 120 graden. Ze worden vaak gebruikt in mobiele en wifi-netwerken om dekking te bieden over een groot gebied met behulp van meerdere sectorantennes.

Elk type antenne dient verschillende doeleinden, afhankelijk van de specifieke vereisten voor signaaldekking, bereik en interferentiebeheer.

Wat is een microgolfantenne?

• Een antenne in de vorm van een schotel, vaak paraboolantenne of schotelantenne genoemd.
• Maakt point-to-point communicatie met andere torens/locaties mogelijk
• De microgolfantenne vertegenwoordigt één verbinding – het aantal schotelantennes is daarom een ​​indicator van hoeveel verschillende draadloze verbindingen het basisstation heeft

Basisstations zijn een essentieel onderdeel van draadloze communicatiesystemen en zorgen voor soepele en stabiele verbindingen tussen gebruikers en het telecommunicatienetwerk. Dankzij een verscheidenheid aan technologieën en ontwerpen kunnen ze in verschillende omgevingen worden geïnstalleerd, wat zorgt voor hoogwaardige telecommunicatiediensten.

BTS’en zijn zeer gespecialiseerde apparaten met antennes die draadloze communicatie mogelijk maken en mobiele telefoons verbinden met het digitale telecommunicatienetwerk. Hun aanwezigheid is cruciaal voor het gebruik van internet, werken op afstand, online entertainment en andere netwerkdiensten.

Kortom, er zijn verschillende soorten BTS’en, zoals megacellen, macrocellen en microcellen, die verschillen in hun bereik en toepassing. De volgende generatie 5G-netwerken zal kleinere stations introduceren, zoals pico- en femtocellen, die minder zichtbaar zullen zijn in het landschap.

BTS’en worden meestal in kamers geplaatst, zoals telecommunicatiecontainers, of in speciale kasten waarmee de stations direct op de daken van gebouwen kunnen worden gemonteerd. Typische basisstationapparatuur omvat:

• Batterijen voor noodstroomvoorziening.
• Gelijkrichter voor het opladen van de accu en het voeden van het station met 48 V.
• Efficiënte airconditioning, verwarming, noodventilator.
• Centraal alarm voor het doorgeven van alarmen aan het netwerkbeheer- en onderhoudscentrum.
• Radioverbindingen en radioapparaten die door gebruikers gegenereerd verkeer verwerken.
• Antennes zijn via coaxkabels met een laag verlies met het station verbonden.

Basisstations kunnen worden geïnstalleerd in verschillende soorten containers (beton, laminaat, staal) of externe kasten. Elk type container heeft een passende bescherming tegen natuurlijke factoren en toegang door onbevoegden. Ze zijn uitgerust met elektrische installaties, airconditioning, ventilatie en alarmsystemen.

Soorten antennes in basisstations

De meeste installaties gebruiken richtantennes die een gebied van 120° bestrijken met een signaal. Drie van dergelijke antennes zorgen voor dekking van het hele gebied rond het basisstation. In systemen van de eerste generatie waren omnidirectionele antennes populair, maar ze worden momenteel vooral gebruikt in micro- en picocellen van de tweede en derde generatie. Moderne installaties gebruiken steeds vaker adaptieve antennes die automatisch de richting van maximale straling veranderen. Basisstations kunnen op verschillende soorten masten worden gemonteerd.

Masten in basisstations zijn verticale constructies op een stuk land, we onderscheiden:

• Enkele paalmast / enkele steunpaal / voorgespannen beton

Hoogtebereik van 15 tot 50 meter. Mastsegmenten zijn verbonden door stalen ringen. De mast is uitgerust met een bliksembeveiligingssysteem en optionele obstakelverlichting.

Een enkele paalmast, ook wel een enkele steunpaal genoemd, is een verticale constructie die bestaat uit een enkele paal. Deze wordt gebruikt om antennes, lampen of andere apparaten op grote hoogte te monteren. Dit type mast is zelfdragend, wat betekent dat er geen extra afspanlijnen nodig zijn om de stabiliteit te behouden. Enkele paalmasten worden vaak gebruikt in de telecommunicatie, radio- en televisie-uitzendingen en als verlichtingsmasten. Ze zijn compacter en vereisen minder ruimte dan afspanmasten, maar hun hoogte is meestal beperkt in vergelijking met afspanstructuren.

• Vakwerkmast/toren

De vakwerkmast, gemaakt van staal, heeft een hoogte van 15 tot 60 meter. Deze constructie is gemonteerd op funderingen van gewapend beton en een communicatieladder is op één oppervlak van de mast gemonteerd. De mast is uitgerust met een bliksembeveiligingssysteem en optioneel met verlichting.

• Tuimelmast/toren

Een tuimast is een hoge, verticale constructie die wordt ondersteund door tuikabels (gespannen kabels) die aan de grond of andere constructies zijn bevestigd. Deze masten worden vaak gebruikt voor telecommunicatie, omroep en andere toepassingen waarvoor hoge antennes nodig zijn. De tuikabels zorgen voor stabiliteit, waardoor de mast veel grotere hoogtes kan bereiken dan een vrijstaande constructie. Dit ontwerp is efficiënt en economisch voor het bereiken van grote hoogtes, maar vereist een aanzienlijke hoeveelheid land rond de basis om de tuikabels te verankeren.

Wie is de eigenaar van de apparatuur op de toren?

De toren wordt doorgaans gebouwd en is eigendom van een mobiele netwerkoperator (MNO) of een torenbeheerbedrijf.

• Er is altijd minimaal één mobiele netwerkoperator (MNO) op de toren aanwezig die gebruikmaakt van transceiverapparatuur.
• Vaak hebben 2, 3 of 4 mobiele netwerkoperatoren en andere elektronische communicatieoperatoren hun antennes op één toren, wat de efficiëntie en het bereik van de transmissie vergroot.
• Als de antennes vier afzonderlijke mobiele netwerken hebben, betekent dit dat de infrastructuur door meerdere operators wordt gedeeld.

Over het algemeen zijn torens met meerdere operators die apparatuur bezitten, kosteneffectiever en economisch stabieler. Daarom is de kans groter dat ze worden onderhouden en geüpgraded dan torens die door één operator worden gebruikt.

Standaard daklocaties

• Het bestaande gebouw zorgt voor de ‘hoogte’. De hoogte die nodig is voor antennes en andere apparatuur wordt bereikt door de bestaande structuur van het gebouw.
• Veel voorkomend in stedelijke gebieden. Zulke locaties zijn wijdverspreid in steden waar de ruimte voor individuele torens beperkt is.
• Dezelfde typen antennes, satellietschotels, radioapparatuur, stroomkabels, etc. Er worden dezelfde typen antennes, satellietschotels, radioapparatuur, stroomkabels en andere componenten gebruikt als bij traditionele torens.

Gebruik van andere bestaande structuren

MNO heeft hoogte nodig om een ​​optimale dekking te bieden. Hiervoor worden schoorstenen, watertorens, palen, graansilo’s, etc. gebruikt.

Basisstations in gebouwen

Op plekken met een hoge gespreksdichtheid, zoals winkelcentra, hotels of luchthavens, worden picocellen gebruikt. Er worden plafond- of wandantennes geïnstalleerd, die de kwaliteit van gesprekken in gebouwen verbeteren. Deze antennes werken in de GSM-, DCS- en UMTS-banden en hun vermogen is veel lager dan externe antennes.

Kleine cellen/microcellen, extra dekking in drukke gebieden:

• Extern: belangrijkste winkelstraten, buiten stadions/locaties.
• Intern: luchthavens, winkelcentra, stadions, conferentiecentra.

Wat is een Distributed Antenna System (DAS)?

Distributed Antenna System (DAS) is een technologie waarbij een enkele signaalbron is verbonden met een groep antennes die verspreid zijn over een gebouw. ​​DAS wordt gebruikt om betere mobiele dekking te bieden in dichtbevolkte gebieden zoals kantoren, winkelcentra en stadions.

Hoe werkt DAS?

DAS verdeelt het draadloze signaal in moeilijk bereikbare gebieden door meerdere kleinere antennes te gebruiken in plaats van één grote. Dit verdeelt het signaal gelijkmatig, waardoor bereik- en interferentieproblemen die kunnen optreden met één antenne worden geëlimineerd. DAS helpt barrières zoals dikke muren en een groot aantal gebruikers te overwinnen.

Soorten DAS

1. Off-air DAS  : Gebruikt een externe antenne om het signaal van een zendmast te ontvangen en verzendt het opnieuw via kleinere antennes in het gebouw. ​​Dit is een snelle, goedkope oplossing, ideaal voor gebieden met een goede buitendekking.
2. Small-cell DAS  : genereert zijn eigen signaal met behulp van kleine cellen die zijn verbonden met het internetnetwerk. Dit is een complexere en duurdere oplossing, maar werkt goed op plaatsen zonder mobiele dekking.
3. BTS DAS  : Een compleet basisstation dat in een gebouw is geplaatst en wordt gebruikt op plekken met veel verkeer, zoals stadions.

Signaaldistributiemodi

1. Passieve DAS  : Gebruikt passieve componenten, zoals coaxiale kabels, om het signaal te verzenden. Dit is een goedkope oplossing, maar minder efficiënt over lange afstanden.
2. Actieve DAS  : Converteert een radiosignaal naar een ander type signaal (bijv. glasvezel) en terug naar een radiosignaal. Dit is duurder, maar efficiënter over lange afstanden.
3. Digitale DAS  : converteert radiosignalen naar digitale pakketten, waardoor integratie met bestaande datanetwerken mogelijk is.
4. Hybride DAS  : combineert de kenmerken van actieve en passieve DAS en biedt een compromis tussen prestaties en kosten.

DAS is een belangrijke technologie die zorgt voor een stabiele mobiele dekking in grote, afgesloten ruimtes, wat essentieel is in de huidige geglobaliseerde wereld.

Waarom worden Stealth Sites gebruikt?

In de geglobaliseerde wereld van vandaag, waar draadloze communicatie een belangrijk onderdeel is van het dagelijks leven, wordt de noodzaak om telecommunicatie-infrastructuur te bouwen steeds belangrijker. Met de groeiende vraag naar betrouwbare mobiele dekking, is er ook behoefte om de visuele impact van deze infrastructuur op het milieu te minimaliseren. Stealth Sites zijn het antwoord op deze uitdagingen en bieden oplossingen die de integratie van antennes en masten mogelijk maken op een manier dat ze vrijwel onzichtbaar zijn voor de omgeving. Dit maakt het mogelijk om de esthetiek van het landschap te behouden en te voldoen aan de eisen van de stedelijke planning, terwijl de volledige functionaliteit van het mobiele netwerk wordt gegarandeerd. We zullen kijken naar de plaatsen waar stealth-antennes worden gebruikt, evenals verschillende technieken en voorbeelden van hun gebruik.

We zullen meer basisstations vinden waar de vraag naar netwerken groter is.

Mobiele netwerken vormen de ruggengraat van moderne draadloze communicatie en maken het gebruik van mobiele telefonie, mobiel internet en andere dataservices mogelijk. Om betrouwbare dekking en hoge servicekwaliteit te garanderen, moeten mobiele netwerkoperators hun infrastructuur aanpassen aan de veranderende behoeften van gebruikers.

Een van de belangrijkste aspecten van het beheer van een mobiel netwerk is ‘capaciteit’, of het vermogen van het netwerk om een ​​groot aantal gesprekken te verwerken en grote hoeveelheden data tegelijkertijd over te dragen. In steden, in gebieden met een hoge bevolkingsdichtheid of waar grote evenementen plaatsvinden (zoals stadions, winkelcentra en kantoorruimtes), groeit de vraag naar netwerkdiensten snel. Om aan deze vraag te voldoen, moeten operators meer basisstations installeren.

Meer basisstations in gebieden met een hoge vraag helpen om:

1. Verbetering van de netwerkdekking  : meer basisstations betekenen een betere dekking en minder dode zones, wat cruciaal is voor betrouwbare communicatie.
2. Vergroting van de netwerkcapaciteit  : meer basisstations zorgen ervoor dat meer gebruikers tegelijkertijd bediend kunnen worden, waardoor het risico op netwerkcongestie en verminderde servicekwaliteit afneemt.
3. Geoptimaliseerd bandbreedtegebruik  : basisstations kunnen het netwerkverkeer efficiënter beheren, waardoor de beschikbare bronnen beter worden benut.

Het aanpassen van de mobiele netwerkinfrastructuur aan de veranderende vraag van gebruikers is essentieel om een ​​hoge servicekwaliteit te garanderen. Het installeren van meer basisstations waar de vraag het grootst is, is essentieel om de dekking te verbeteren, de capaciteit te vergroten en de netwerkprestaties te optimaliseren. Oplossingen zoals DAS (Distributed Antenna System) en gecamoufleerde basisstations (Stealth Sites) helpen deze doelen te bereiken en tegelijkertijd de impact op de omgeving en de esthetiek van het landschap te minimaliseren.

Verdeling van het eigendom van afzonderlijke basisstationcomponenten.

Torenstructuur  BTS-torens worden doorgaans gebouwd door telecommunicatie-infrastructuurbeheerders. Deze stalen constructies kunnen 4-5 huurders tegelijk ondersteunen, wat zorgt voor efficiënt ruimtegebruik en kostenbesparing. Torenbeheerders zorgen voor de stabiliteit en veiligheid van de constructie door regelmatige technische inspecties en onderhoud te garanderen.

Perceel  Het perceel waarop de toren staat, kan eigendom zijn van de infrastructuurbeheerder of beheerd worden op basis van een langetermijnlease. De beheerders zorgen voor de juridische formaliteiten met betrekking tot het grondgebruik, wat een veilig en legaal gebruik van het gebied mogelijk maakt.

Generatoren  Op sommige locaties leveren infrastructuurbeheerders generatoren die een noodstroombron vormen. Deze generatoren zijn nodig om de continuïteit van het BTS-station te handhaven in het geval van een stroomstoring. Beheerders zorgen ervoor dat deze apparaten regelmatig worden onderhouden en geïnspecteerd om hun betrouwbaarheid in crisissituaties te garanderen.

Antenne-apparatuur  Huurders, dat wil zeggen mobiele netwerkoperatoren, zijn de eigenaren van de antenne-apparatuur, waaronder zend- en ontvangstantennes en microgolfapparatuur. Deze apparatuur is cruciaal voor de implementatie van data- en spraaktransmissie. Huurders zijn verantwoordelijk voor de installatie, het onderhoud en de modernisering van hun apparatuur, waardoor ze zich kunnen aanpassen aan de groeiende behoeften van gebruikers.

Huurdersschuilplaatsen  Huurders bezitten ook schuilplaatsen (bijv. containers of gebouwen) waar basisstations en HVAC-systemen (Heating, Ventilation, and Air Conditioning) worden opgeslagen. Deze schuilplaatsen bieden geschikte omgevingsomstandigheden voor apparatuur en beschermen deze tegen extreme temperaturen, vocht en andere ongunstige factoren. Huurders zijn verantwoordelijk voor het beheer en onderhoud van deze structuren om optimale bedrijfsomstandigheden voor hun apparatuur te garanderen.

Coaxiale kabel  Huurders zijn ook eigenaar van de coaxiale kabels die de antennes verbinden met de basisstationapparatuur. Deze kabels moeten goed worden beheerd en onderhouden om minimaal signaalverlies en betrouwbare transmissie te garanderen.

De verdeling van eigendom in BTS-stations is cruciaal voor het effectieve beheer en onderhoud van telecommunicatie-infrastructuur. Infrastructuurbeheerders zijn verantwoordelijk voor torens, percelen en generatoren, terwijl huurders hun antenne-apparatuur, shelters en coaxkabels beheren. Dit model van samenwerking zorgt voor het efficiënte gebruik van middelen en garandeert de continuïteit van telecommunicatienetwerken.

Hoewel basisstations essentieel zijn, maken sommige mensen zich zorgen over de effecten op hun gezondheid. Het artikel: »  Wat doen 5G-golven met je hersenen?  » neemt deze angsten weg en legt uit dat de bouw van nieuwe torens onderhevig is aan strenge regels en controles, en dat de elektromagnetische straling die door BTS’en wordt uitgezonden nauwlettend wordt gecontroleerd. Bovendien is het niet schadelijk om in de buurt van basisstations te wonen en kan het de signaalkwaliteit zelfs verbeteren en de energie-uitstoot van apparaten verminderen.

Samenvattend zijn BTS’en een essentieel onderdeel van de draadloze infrastructuur, essentieel voor het functioneren van moderne apparaten en diensten. Hun aanwezigheid is noodzakelijk voor de verdere ontwikkeling en implementatie van nieuwe technologieën.

Bronnen:

• De evolutie van mobiele telefoons
• Nokia keert terug naar films
• Basisstation – Wikipedia
• GSM-standaard
• Dr. Wszołek: Er zullen meer 5G-basisstations zijn, maar ze zullen het signaal nauwkeuriger verzenden
• Wat is glasvezel, hoe werkt het en hoe is het opgebouwd?
• Radiolijn, wat is dat?
• Wat zijn BTS-basisstations en wat hebben we daaraan te danken?